Vijfde zeildag.

Vijfde zeildag. Donderdag 13 juni 2019. Van Methana naar Aigina- stad, via Nisos Angistri. Afstand 34,8 km/ 21,5 myl.

Gisteren, bij het aanleggen achter het anker wisten we niet dat we weer terzijde van de engelse schipper met zijn vrouw waren afgemeerd. Nu, bij het anker op, begroeten we elkaar weer en wensten we hen een plezierige behouden vaart. Nu richting Nisos Angistri.

Elke dag overlegden wij hoe wij de zeilen het beste konden zetten. Iedereen aan boord was geïnteresseerd en dacht mee. Ieder wilde het zeilen leren of de kennis vergroten. "Het vaantje wijst halve wind. Waarom varen we toch met dichtgetrokken zeilen?" "Hoe werkt de plotter?" "Waarom wordt er 40 m. ankerlijn uitgevierd?" "Waarom grootzeilschoot innemen bij geplande gijp?" "Waarom juist niet bij het door de wind gaan?" Een uitdaging voor de eindverantwoordelijke, die, naar hij meende, het soms beter wist. (!?!?)

Soms voerden wij 5 knopen en even later viel het helemaal stil, zo verassend.

Kort voor het haventje zouden we nog even ‘Chillen on the Beach’.

Daarna opgestoomd naar Megalochori op het eilandje Nisos Angistri.

Agkistri (Agistri of Angistri) is een klein eiland, van twaalf vierkante kilometer, dat bedekt is met vele dennenbomen. Het eiland heeft ongeveer duizend vaste inwoners en het ligt ongeveer zes kilometer ten westen van het eiland Aegina, in het hart van de Saronische golf.

Megalochori is het grootste dorp van het eiland met meer dan vijfhonderd inwoners. Megalochori heeft een eigen, natuurlijke haven en een zand- en kiezelstrand. Hier arriveren en vertrekken de flying dolphins die de route Piraeus-Agkistri-Piraeus maken. Het dorp heeft veel ouderwetse Griekse stenen huizen, smalle geplaveide straatjes en steegjes, traditionele kafeneions en tavernes maar ook goedkopere en luxere hotels.

Bij Aigina- stad aangekomen werden we bij de haveningang begroet door een man die ons met overduidelijke handgebaren kennis gaf dat we niet welkom zijn omdat alle plekjes vergeven waren. Natuurlijk nog wel zijn mening gecheckt door even in de havenkom een persoonlijk onderzoek in te stellen en een rondje te varen.

We konden niets anders doen dan buiten de haven voor anker te gaan liggen (bij de iets opstekende wind) of door te varen naar het ons bekende plekje Perdika.

Voor dat laatste besloten we. Weer met de sloep naar de wal om daar heerlijk te gaan genieten van Griekse gerechten met de daarbij behorend wijntje. En een frisje voor Hedwig 

Wordt vervolgd.